Het ledenaantal was ondertussen gestegen van een tiental tot bijna 200. Er was hierdoor opnieuw nood aan meer ruimte.
Na een onderhandelingsronde met het stadsbestuur en de twee clubs die toen nog in het aanpalende gebouw gehuisvest waren kregen we de toelating tot verbouwen en uitbreiden van het lokaal. De kantine werd grondig aangepakt en er kwam ruimte voor vergaderingen en theorielessen.

In 1999 werd overgeschakeld naar de "zachte" trainingsmethodes. Er werd gestart met de befaamde “clickermethode”. Sindsdien groeit het ledenaantal gestaag en worden steeds betere resultaten behaald.

Een beetje geschiedenis . . .

     . . .  het ontstaan van de Koninklijke Hondenschool Waak en Zie V.Z.W.

In 1932 kwamen enkele Bouvierliefhebbers bij elkaar en spraken af om met hun hond aan africhting te doen. Van een vereniging was hier toen niet echt sprake, maar ze trainden hard in verdediging, bewaking, en af en toe werd al eens deelgenomen aan een wedstrijd.

Robert De Waele, toen 9 jaar, werd later de eerste echte voorzitter van Waak en Zie.

Jarenlang liet hij zijn broodkar voorttrekken door twee Bouviers.
Een clublokaal was er niet. Er werd verzameld in een herberg, genaamd  . . .  “ Den Bouvier”.

Hun embleem, een bouvierkop, is nu nog altijd te zien in het logo van Waak en Zie.

Na een zwakke periode na de tweede wereldoorlog begon de groei van Waak en Zie terug in 1974.
Het oefenterrein lag aan het rustoord St Vincentius te Deinze.

In 1977 verhuisde de club naar de huidige terreinen in de Brielmeersen aan het Antoon Van Parys pad. Vanaf dan werd begonnen met een nieuwe discipline : gehoorzaamheidstraining voor gezelschapshonden.
De club groeide snel en in juni 1981 werd een nieuw clublokaal ingehuldigd.
In 1984 kreeg Waak en Zie bijkomende terreinen en in maart 1985 werd de hondenschool een VZW.
Nadat de sporttak agility er bij kwam was er nood aan bijkomende bergruimte. Die kwam er in 1995.

In 1999 krijgt de hondenschool toelating om de titel "Koninklijke Hondenschool Waak en Zie" te dragen.

Het ledenaantal was ondertussen gestegen van een tiental tot bijna 200. Er was hierdoor opnieuw nood aan meer ruimte.
Na een onderhandelingsronde met het stadsbestuur en de twee clubs die toen nog in het aanpalende gebouw gehuisvest waren kregen we de toelating tot verbouwen en uitbreiden van het lokaal. De kantine werd grondig aangepakt en er kwam ruimte voor vergaderingen en theorielessen.

In 1999 werd overgeschakeld naar de "zachte" trainingsmethodes. Er werd gestart met de befaamde “clickermethode”. Sindsdien groeit het ledenaantal gestaag en worden steeds betere resultaten behaald.